Papierowe miasta - recenzja

Papierowe miasta - recenzja

Tytuł: Papierowe miasta
Autor: John Green
Wydawnictwo: Bukowy las
Liczba stron: 393
Tłumaczenie: Renata Biniek

Quentin Jacobsen – dla przyjaciół Q – ma osiemnaście lat i od zawsze jest zakochany w zbuntowanej Margo Roth Spiegelman. W dzieciństwie przeżyli razem coś niesamowitego, teraz chodzą do tego samego liceum.

Pewnego wieczoru w przewidywalne, nudne życie chłopaka wkracza Margo w stroju nindży i wciąga go w niezły bałagan. Po czym znika. Quentin wyrusza na poszukiwanie dziewczyny, która go fascynuje, idąc tropem skomplikowanych wskazówek, jakie zostawiła tylko dla niego. Żeby ją odnaleźć, musi pokonać setki kilometrów po USA. Po drodze przekonuje się na własnej skórze, że ludzie są w rzeczywistości zupełnie inni, niż sądzimy.

Styl autora
Jest to moje pierwsze spotkanie z twórczością Greena i jak podejrzewam już ostatnie. Jego styl nie przemawia do mnie. Nie wydaje mi się być oryginalny tylko dziwny. Teksty typu "Rany, chciałbym być na miejscu Q. A do tego chciałbym, żeby moje policzki miały penisy" albo ,,Lepiej, żebyś zadzwonił, żeby mi powiedzieć, że masz u siebie jedenaście nagich króliś, domagających się tego Wyjątkowego Uczucia, które może im dać wyłącznie Wielki Tatko Ben" były bardziej żenujące niż śmieszne. Spodobały mi się opisy John'a. Były zwięzłe i czytało mi się bardzo miło :) Poza dziwnymi dialogami, coś co mnie urzekło to mądrości i cytaty. Niektóre były naprawdę prawdziwe i poruszające.
3/5


Fabuła
W całej powieści można było wyczuć trochę kryminału, ale było go tak mało, że za 3 strony praktycznie o nim zapominamy. Początek był świetny - dużo się działo, książka pochłonęła mnie do reszty. Jednak z kolejnymi stronami mój zachwyt zanikał. Wszystko zaczęło się ciągnąć w nieskończoność. Cała historia krążyła tylko i wyłącznie wokół jednego pytania "Gdzie jest Margo?" Nie działo się nic poza tym. Ciężko mi się odnieść nawet do zakończenia... Mam mieszane uczucia. Z jednej strony jestem szczęśliwa, że tak się to skończyło i że nie czytałam 200 stron o Margo na marne. Ale z drugiej nie lubię takich zakończeń filozoficznych, gdzie nie ma konkretnego zakończenia, tylko "domyśl się, a może zgadniesz".
3/5






Oprawa graficzna
Jedyne co mogę powiedzieć, to ładne zdjęcie. Podoba mi się wypukły napis "Papierowe miasta". W środku książka nie wyróżnia się niczym szczególnym.
5/5



Bohaterowie
Nie polubiłam tak naprawdę żadnego z tych bohaterów. Nie są to cechy, które mi odpowiadają u ludzi. Widziałam więcej negatywnych cech niż pozytywnych. Q był opisywany jako skromny chłopak, ale 'w praniu' wyszło co innego. Skąd mógł być pewny, że to dla niego zostawiła te wskazówki? Że chce żeby to właśnie on ją odnalazł? Sama Margo była strasznie rozpieszczona, bardziej przypominała mi księżniczkę z jakiejś bajki.
3/5

Wynik
14/20  
"Pójdziesz do papierowych miast i już nigdy nie powrócisz"
Do napisania!
~Martyna